Elke vrijdag maak ik me vrij om burgers, ondernemers en allerlei organisaties uit het maatschappelijk middenveld te bezoeken en te spreken. En als ik in de binnenstad ben, zorg ik ervoor dat ik ook even een aantal ondernemers spreek. Zo combineer ik het aangename met het nuttige. Wat ik zie is dat een aantal ondernemers door onwetendheid over hoe de gemeente werkt, allerlei hoge verwachtingen heeft die de gemeente niet kan waarmaken en zeker niet in deze tijd. Door uit te leggen hoe de overheid en meer specifiek de gemeente werkt, merk ik dat bij veel ondernemers ook langzamerhand het besef komt dat de gemeente niet alles voor je kan regelen, maar dat je zelf ook de verantwoordelijkheid mag nemen. Zo zorgt bijvoorbeeld een ondernemer die een expressobar en een winkel heeft aan De Heurne dat er huurders komen voor de leegstaande panden in zijn straat. Leegstand wegwerken is niet zijn corebusiness, maar toch gebruikt hij zijn netwerken en neemt hij zelf het initiatief om dit probleem op te lossen. Hij zorgt zo op zijn manier dat zijn straat levendiger en aantrekkelijker wordt om te ondernemen.

Toch blijft bij er bij bepaalde ondernemers vaak een ontevreden gevoel achter. Dit heeft met name te maken met communicatie en het niet nakomen van volgens hen gemaakte afspraken door de gemeente. Maar ook het niet begrijpen waarom voor een fietstunnel wel miljoenen wordt uitgegeven, maar als het gaat om en paar duizend euro, zoals het verplaatsen en plaatsen van fietsnietjes voor je zaak, daar geen geld voor is.

Het is heel goed dat de gemeente ruimtelijk investeert in het centrum en dat de gemeente het centrum als het kloppende hart van de stad heeft aangewezen. Voor de lange termijn is het ook nodig dat de gemeente investeert in de relatie en het zoeken naar de best mogelijke faciliterende, versterkende en verbindende functie van de gemeente voor de ondernemers. Verbindend: Als je weet dat een ondernemer creatief is en weet wat echt ondernemen is, probeer deze te verbinden met een ondernemer die dit minder beheerst. Naast deze actie zou ik pleiten voor een tevredenheidenquête onder centrumondernemers. Op basis van deze resultaten kan de gemeente in gesprek gaan met ondernemers en zoeken naar een rol die versterkend en verbindend is i.p.v. belemmerend.

Afgelopen maandag werd de ontwikkeling rond de stationsomgeving in de raad behandeld. De discussie ging met name over één onderdeel van dit plan, namelijk de fietstunnel onder het spoor. De CDA-fractie had grote moeite met de bedragen en de financiële risico’s die aan dit project verbonden zijn in deze zware, economisch moeilijke tijden.

Wij hebben uiteindelijk voor gestemd, maar wel een zware voorwaarde eraan verbonden, namelijk dat dit project niet meer dan 3 miljoen eigen geld mag kosten. Het resterend bedrag is subsidie (€10.4 miljoen). Dit is een zware en uitdagende opgave voor de wethouder, omdat er aan dit project grote financiële risico's kleven. De risico’s zijn gemiddeld groter doordat het hier om specialistisch werk gaat en de afhankelijkheid van meerdere partners groter is: de aanbesteding kan hoger uitvallen, de subsidies kunnen niet toegekend worden en de planning kan uitlopen.

Dit betekent dat de aanbesteding niet hoger mag zijn dan € 13,4 miljoen. Als de planning uitloopt dan kan dit de gemeente ook minimaal een miljoen extra kosten. De gemeente moet in de 6 weken waarin ook Prorail aan het spoor werkt, werkzaamheden aan de tunnel verrichten, anders lopen we dit voordeel van € 1 miljoen mis. Mocht het toch meer dan € 13.4 miljoen zijn, dan gaat het plan niet door of zal de wethouder het plan moeten gaan versoberen.

De bewoners van De Eendracht zullen niet stilzitten en gaan tot het uiterste om hun gelijk te halen en de grenzen te zoeken om tijd te rekken. En dat is ook hun goed recht. Het is voor deze bewoners absoluut nog geen gelopen race.